Monument Valley - Page

Hallo volgers

Goedemorgen allemaal. Iedereen lekker geslapen? Nou ik niet. Ik heb met een ijskoude doek op mijn hoofd gelegen en na een tijdje eindelijk in slaap gevallen. Job en Mike lagen lekker te slapen maar vanavond kan de airco weer draaien dus zal ik beter slapen.

Vanmorgen waren we vroeg wakker vanwege de warmte. Om 9 uur zijn we de campground af gereden om langs het strand te gaan staan. Fris briesje en schaduw. Om elf uur zijn we weer terug gereden en ons aangemeld voor onze tweede nacht.

Even later zijn we richting Page gereden en daar boodschappen gehaald bij Wal-mart. Wat was dat een achtelijke grote winkel. Marko is er niks bij. Mike is helemaal happy want hij heeft twee spelletjes voor zijn PSP vita gehaald. Karbonaadje gehaald voor vanavond. Nou ja een karbonaadje woog ongeveer 3 ons. Dus zo klein waren ze niet. Watermeloen, zak ijs gehaald en drinken. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel gedronken als in deze weken. Ik zie Job zelfs water en cola optrekken. 's Avonds drinkt hij gewoon zijn biertje. Na de boodschappen wilde ik Mike op een MacFlurry trakteren maar helaas pindakaas. De ijs- en Milk shake machine was kaduk. Dus geen ijsje Mike had gelijk een pruillip.

We zijn daarna naar de Antelope Tours gegaan voor onze rondleiding in de Antelope Canyon. Na ons gemeld te hebben zijn Mike en ik weer op zoek gegaan naar een koelkast magneetje. We hebben namelijk van alle plaatsen waar we geweest zijn een magneetje gehaald. Ik heb ook voor 2014 een kalender gekocht en oorbellen voor de kerst. Ik heb een foto gemaakt. Zijn leuk joh.

Nou de indeling voor de wagens die daar naar toe rijden werd gemaakt. Wij kwamen in een wagen terecht met 3 Amerikanen en 7 Chinezen. Je moet je voorstellen een bakwagen met een bank in het midden en gordels moest je per twee personen gebruiken. Mike en ik een gordel en naast Job kwam een klein Chinees jongetje te zitten. De rit duurde 20 minuten. 10 minuten over de snelweg en 10 minuten off road door de woestijn. Dat knulletje naast Job zat de gehele rit te genieten. Een big smile op zijn gezicht en die was er niet meer af te krijgen. Na de helse rit van hobbels, bobbels, hitte en zand verstuivingen en een keer vast te zitten omdat er te weinig gewicht achterin zat kwamen we daar aan bij Antelope Canyon. Ik kan jullie vertellen hoe het eruit zag maar eigenlijk kan ik dat niet. Je zou het zelf moeten zien. Het was de moeite waard. Kijk maar naar de foto's en oordeel zelf.

De gids, Debra, vertelde ons dat de Canyon vroeger voor iedereen te bezoeken was. Door de vandalisme is de Canyon beschadigd. In 1979 is het gebied door Navajo indianen terug geclaimd en nu kan je er alleen in onder begeleiding. Er stonden in de muren namen gekrast en er zaten kogelgaten in. In de grot zelf zag ik ook gaten en vroeg aan haar of dat ook van kogels waren en ze zei dat ze dat zo ging vertellen. Toen de groep er helemaal bij was vertelde zij dus over die gaten. Het waren wetenschappers die wilde weten hoe het water door de canyon heen stroomde en boorde gaten in de muren voor de fotocamera's. Het water kwam en de camera's waren verdwenen zo hard stroomt het water erdoor heen. De moesson in de Canyon begint rond eind juli en stopt ergens in oktober.

In de canyon zag ze dat Mike met mijn IPad liep en zij maakte steeds foto's ermee om aan de overige mensen te laten zien wat je kon zien als je goed keek. Dus ik heb de mooiste foto's van allemaal. Na de rondleiding weer die helse weg retour. Voor we gingen rijden dronken we wat water en Job gaf onze laatste flesje aan het kleine jongetje. Hij moest even aan zijn moeder vragen of dat goed was. Mamma was er blij mee omdat ze nog een kleine bij zich had en die wilde ook graag drinken. Job de goede Samaritaan, weer een goede daad gedaan. Eenmaal terug bij de camper zijn we terug gereden naar de campground. Daar aangekomen hebben we lekker zitten relaxen in een best wel stevig windje. Aan de overkant van de Lake onweerde het. Job heeft de barbecue aangestoken en ik de gebakken aardappelen gemaakt. Aardappelen met ui, groene en rode paprika in knoflook olie. Lekker joh. Nu zitten we binnen bij de airco en Mike is zijn nieuwe spelletje aan het uitproberen. Job zit te kijken en te luisteren wat ik schrijf en ik ben jullie weer op de hoogte aan het houden. O jee Job is verdwenen. Hij ziet iets en weg is hij. Nou iemand nog zin in een les. Ik hoor geen commentaar dus daar komt er weer een aan hoor.

Geschiedenis les 10.

In 1957 begon men met bouwen van de Glen Canyon dam. De dam kwam af op 21 januari 1963 en Lake Powell was geboren. Het meer vulde zich en de Colorado rivier rees met 24 feet achter de dam. Het water kwam tot 21 feet in de canyon te staan. Bij deze meer zijn meerdere films opgenomen. Bijvoorbeeld : Planet of the Apes, the Outlaw Josie Wales en Maverick. Vroeger was het een plaats voor de dam werkers en nu 50 jaar later komen de mensen van heine en ver om hier zich te vermaken. Een spreker bij de Page chamber of Commerce banket in 1965, Floyd Dominy, zei dat hij het congres had voorgelogen het jaar daarvoor. Hij vertelde hen dat Lake Powell de mooiste Lake van Amerika zou worden. Hij bekende de leugen. Hij zei daarna Lake Powell is het mooiste Lake van Amerika. In 1970 kwamen er zelfs woonboten op het Lake te liggen. De eerst woonboten waren basis woonboten en het leek op een camping op het water. De woonboten van tegenwoordig zijn beter equipt naar de moderne standaard. Nu kan je er van alles doen. Varen, vissen, duiken, water skiën enz enz.

Einde geschiedenis les 10.

Nu ga ik de IPad aan Job geven want hij wil jullie ook iets vertellen.Ik zag rond een uur of half acht een mega bus voorbij rijden en reageerde van Wooow tot mijn verbazing ging hij naast ons parkeren. Ik zag hoe de chauffeur hem achteruit parkeerde in een krappe ruimte en dat lukte hem ook nog met behulp van zijn aanwezige medepassagiers. Ik zag vanuit mijn camper hoe ze deze fantastische bus uitstalde en zei tegen Monique en Mike ik ga vragen of ik binnenin kan kijken, dus ik naar buiten met een biertje in mijn handen en ging verder kijken. Ik dacht hoe breek ik het ijs of te wel hoe begin ik een praatje. Ik praatte niet, ik keek en liep steeds verder dichterbij totdat ik er dicht genoeg bij stond vroeg ik een van de heren of hij de bus met een afstandsbediening bediende toen hij de zijwanden (slides) open deed. Ja ik had een praatje na een lang gesprek in het Engels kwam ik er al snel achter dat deze mensen uit Zuid Korea kwamen. Na lang praten vroeg ik hem heel brutaal van joh mag ik eens binnen kijken en warempel hij stemde ermee in dus ik achter die man aan deed beleefd mijn schoenen uit en betrad de treden van de bus . Mijn mond viel open van verbazing was ik nu in Disney world beland zo groot zo mooi ik werd een beetje jaloers maar hij vertelde me dat ze met acht personen in de bus zaten. Nou, acht je kon er nog makkelijk acht bij doen zo veel ruimte had deze bus. Ik bedankte deze vriendelijke meneer op zijn Hollands zoals bedankt en hij op zijn manier. Ik liep op de terugweg te denken wat is America toch groot en mooi.

Dat was Job mensen. Hij zit gewoon te glunderen hier tegenover mij. Ik ga nu afsluiten voordat dit een boek word. Welterusten voor straks en tot morgen.